Van burn-out naar herstel

Van Burn-out naar herstel..

Ik heb lang getwijfeld om hier over te delen, maar ik ga het toch doen. Omdat ik weet dat er heel veel vrouwen en ook mannen last ervaren van stress, overspannenheid, depressie en een burn-out. En omdat er voor mij gevoel een taboe over heerst.

Want wanneer jij je arm of been breekt dan is dat te zien van buiten af. Mensen zijn bereid om je te helpen, er naar te vragen zonder oordeel.

Maar wanneer het gaat om psychische klachten zoals een depressie of een burn-out dan hebben mensen al gauw een oordeel klaar, want het gaat toch goed? Je doet je ding, je gaat naar je werk, misschien wel naar feestjes dus zal het allemaal wel mee vallen?! Mijn ervaring is dat mensen dit niet snel begrijpen en ik denk altijd; zolang je zelf niet een vergelijkbare situatie hebt meegemaakt, kun je ook niet mee praten over die situatie. Laten we allemaal wat liever voor elkaar zijn en minder oordelend.

Ik kan je vertellen dat afgelopen jaar voor mij best een heftig jaar is geweest. Ik wil niet te diep ingaan op de hoe of wat maar in grote lijnen kreeg ik aardig wat op mijn bordje gegooid. Nu heb ik in mijn leventje al flink wat bergen verzet, heb ik in het verleden meerdere depressies gehad door gebeurtenissen en ging ik van anorexia naar obesitas. Wat mij heeft gemaakt tot de vrouw wie ik nu ben.

En dat is namelijk een sterke vrouw, die altijd het positieve in het leven ziet, die lessen uit het leven haalt, het beste in een ander ziet, niet snel oordeelt en dankbaar is voor de kleine dingen in het leven. Ik ben niet iemand die gauw in een slachtofferrol schiet, ik ben iemand die verantwoordelijkheid neemt in haar leven en doelen stelt om beter te worden. Ik hou van persoonlijke ontwikkeling, om te groeien, te leren en te genieten van al het moois dat het leven kan bieden. En ondanks de meerdere depressies in mijn leven, waar ik al ruim 13 jaar antidepressiva voor slik (nog steeds) en deze tot 5 x aan toe heb proberen af te bouwen voel(de) ik mij echt gelukkig!

En dat is misschien ook de reden waarom ik lang heb getwijfeld om hierover te delen, omdat ik schaamte voelde over het feit dat het mij allemaal te veel werd, ondanks mn positieve instelling in het leven. En daarom deel ik het juist, zodat voor een ieder ander die zich hierin herkent een opening kan zijn om er over te praten met anderen en daarin de eerste stap te zetten naar herstel.

Er gebeurde een hoop, het werd mij letterlijk allemaal te veel en dat zorgde er voor dat ik terug viel in een depressie die leidde tot een burn-out met veel lichamelijke en mentale klachten. Ik dacht dat ik het met mn positieve instelling wel weer zou redden, zoals altijd. Want als ik terug blik op mijn leven kan ik best goed om gaan met stress. Maar wat als er te veel stress is en het letterlijk te veel wordt? Dan zegt jouw lichaam letterlijk HO STOP!!

De klachten die ik onder andere kreeg waren:

• Depressieve gevoelens en gedachten
• Onrustig en opgejaagd gevoel
• Trillingen in handen
• Maag-darm klachten zoals overgeven en diarree
• Extreme vermoeidheid
• Slapeloosheid
• Extreme pieken en dalen in energie
• Hoofdpijn en migraine aanvallen
• Hoge bloeddruk (medicatie voor gehad, maar weer mee gestopt vanwege bijwerkingen)
• Snel overprikkeld
• Uit het niets intens verdrietig en spontane huilbuien
• Dissociatie
• Vergeetachtigheid
• Concentratieproblemen
• Oorsuizen
• Geen eetlust of juist overmatig eten
• Gewichtsverlies en toename in gewicht
• Flashbacks
• Nachtmerries, rare dromen
• Paniekaanvallen en hyperventilatie 
• Bleke huid
• Extreme haar uitval
• Wazige blik in mijn ogen

Maar ook waren er dagen dat ik me redelijk oké voelde. Deze dagen wisselde zich af met depressieve dagen waarin ik weken in mn bed heb gelegen en dacht dat ik me nooit meer goed zou voelen. Ik voelde me manisch want het ene moment had ik energie voor 10 en dacht ik dat ik er wel weer was. De volgende dag lag ik weer depressief, huilend en oververmoeid in mn bed.

Langdurige stress levert dus letterlijk lichamelijke en mentale klachten op. Ik voelde mij ook echt ziek van de stress. Ik liet het gebeuren, alles was me te veel. En dit is natuurlijk een proces, je hebt niet van de èèn op andere dag een depressie of een burn-out. Dit sluipt er langzaam in. Het is het voortdurend over je eigen grenzen heen gaan (voor een ander), klap na klap krijgen. Waarbij je op een gegeven moment op een punt van stress komt, waarbij jouw brein het niet meer kan reflecteren, niet meer helder kan nadenken, waarbij het lastig is om keuzes te maken. Mijn lichaam en geest stonden letterlijk in overlevingsstand. Wat betekent dat mn brein er voor zorgde dat mn hart bleef tikken en de rest uit viel. Dit gebeurde trouwens ook tijdens mijn anorexia periode. Het is eigenlijk bijzonder hoe ons lichaam werkt, hoe ons brein werkt. En dit was voor mij weer een goede les om altijd, maar dan ook echt altijd naar jouw lichaam, jouw intuïtie en gevoelens te luisteren. 

Ik was op en op dat moment besefte ik dat ik er zonder hulp aan onder door zou gaan. Dus koos ik ervoor om hulp in te schakelen van een psycholoog. Ik heb in mn leven meerdere keren hulp gevraagd aan psychologen, therapeuten en coaches voor verschillende gebeurtenissen in mijn leven. Ik ben er namelijk van overtuigd dat we door ons eigen denken, soms vast kunnen blijven zitten in bepaalde gedragingen en gewoonten. Wil je daar uit komen of verandering in brengen dan is het soms nodig om aan de bel te trekken en hulp te vragen. Ik zie dit niet als zwak, maar juist als sterk en iets waarop je trots mag zijn. Hulp vragen van iemand met verstand van zaken, zodat hij/zij jou de juiste spiegel voorhoudt, met je mee denkt en tot oplossingen van jouw problemen komt. 

De eerste stap begint bij jezelf, bewust worden van het feit dat het niet goed met je gaat. Hulp vragen is een tweede stap. Want samen kom je verder dan alleen. Maar helaas zijn de wachttijden tot hulp bizar lang. Ik heb een aantal weken moeten wachten, als ik via mn huisarts de weg naar hulp had gezocht was de wachttijd zelfs maanden geweest. Ik vind dat persoonlijk enorm ernstig, maar goed dat is een ander onderwerp.

Gelukkig heb ik door mn leven heen enorm veel geleerd, gelezen, gezien en meegemaakt en heb ik voor mij zelf verschillende tools die ik kan inzetten om met stress om te gaan en daarbij stap voor stap meer rust te creëren in mijn hoofd. Het moment dat ik bij de psycholoog startte liet nog even op zich wachten, maar ik voelde aan alles dat ik wat moest doen om me beter te voelen... Want het ging niet goed met mij.

Maar niet door constant door te gaan, over mn grenzen heen te gaan en te denken dat het zich dan vanzelf wel oplost. In mijn programma's om vrouwen en mannen te begeleiden naar een gezonde relatie met eten en een positieve mindset sta ik vooral achter wekelijkse doelen, kleine stapjes en het bewust zijn van de kracht van jouw gedachten die leiden tot acties. En dus begon ik met schrijven, met het stellen van wekelijkse doelen. Ik begon met lezen over de gebeurtenissen die op dat moment in mn leven speelde, ik las over mindset, zelfliefde, stress, het brein, innerlijk kind, trauma's. Ik las boeken die ik al eens gelezen had, ik las nieuwe boeken. Ik bekeek video's, series en documentaires. Allemaal om mijn mindset de andere kant op te krijgen. En de focus van het negatieve gevoel te verleggen naar acties die zorgen voor een positief gevoel.

Ik schafte het 6 minuten dagboek via bol. com (geen sponsor) aan en schreef elke dag op waar ik dankbaar voor was, hoe ik van deze dag een fantastische dag zou maken, ik schreef affirmaties op en blikte terug op mn goede daden van die dag. En soms was dat alleen het huishouden, of iets leuks doen met de kids. Elke kleine stap die ik zette was er èèn meer dan een dag in bed blijven liggen. Ik luisterde naar muziek, maakte een playlist aan met liedjes die mij raakte. Uren heb ik geluisterd en gehuild naar deze muziek. Ik begon weer met meditaties, ik zocht de natuur op, maakte een kleine wandeling, ik pakte het sporten weer op. Ik zorgde voor gezonde voeding, voldoende water, extra supplementen (lees de blog hier). Wanneer ik oververmoeid was deed ik een stap terug, ik luisterde meer naar mijn lichaam en accepteerde dat ook deze weg, net als velen in het leven, met vallen en op staan gaat. 

Ik was dus al eventjes op weg toen ik startte bij de psycholoog, waar ik inmiddels een half jaar geleden ben gestart en bijna wekelijks naar toe ging. Ik startte bij haar met trauma therapie (EDMR/EFT), lichaamsgerichte therapie, daarnaast deed zij acces bars en heb ik meerdere healings ontvangen. Ik ben blij dat ik haar heb gevonden en zo een onwijs goede klik met haar heb. Veel van mn stress gerelateerde klachten zijn verminderd en/of weg. 

Ik voel mij een stuk beter, een ander mens met andere normen en waarden, andere gedachten. Ik ben er nog niet, ik voel me gelukkig de meeste dagen weer goed en happy maar ik ben mezelf nog steeds aan het ontwikkelen, veel over mezelf aan het leren en persoonlijk denk ik dat je over jezelf nooit uitgeleerd raakt. Het opnieuw uitvinden van mezelf en daarmee oefenen kost tijd en energie. Energie die ik op dit moment anders in deel, omdat ik heb ervaren hoe belangrijk het is om te blijven luisteren naar je eigen ik, je eigen gevoel en je eigen hart. Ik voel dat ik enorm aan het groeien ben als mens en persoon.

Ik heb nog een aantal boeken liggen die ik nog heel graag wil lezen, een aantal doelen die ik wil bereiken. Maar ik kan jou alvast vertellen dat deze ontwikkeling in mij en deze lessen mij weer sterker hebben gemaakt in wie ik ben en deze ontwikkeling neem ik zeker mee in mn programma's om voor jou nog een betere voeding & mindset coach te zijn, dan ik al was!